We zijn meesters in het maken van nieuwe woorden. Woorden voor nieuwe fenomenen, dingen die we nog niet eerder zo dichtbij meemaakten. Werk aan de winkel, want er moeten nieuwe labels komen. En dat is zó gebeurd, in de afgelopen maanden werden de nodige woordmonsters uitgesproest. Soms gezocht en lelijk gecombineerd, soms grappig. Ik zal ze niet herhalen, je kent ze wel.
Oké, we hadden dat virus, waarmee al gauw een woordenboek werd gevuld. Daarna waren er de mensen die het niet zo eens waren met dat virus. Het mondde uit in auto’s op hun neus of kant, veel kapot glas en kapotte winkels.
Weer hadden we woorden nodig, nieuwe woorden misschien. Wie waren dit, de aanstichters? Ik hoorde tuig, relschoppers, plunderaars, schorriemorrie, oproerkraaiers en gelegenheidsgasten. Maar wat dacht je van ‘los zand’? Los zand, zonder basis. Niet stevig en vast, maar aan alle kanten opwaaiend.